احمد بخارایی: امروز حکم ریاست‌جمهوری مسعود پزشکیان تنفیذ شد. در این مراسم دو نکته در صحبت‌های رئیس‌جمهور برجسته بود: ۱ـ اشاره به لزوم « تغییر» و مطالبه‌ی مردم برای تغییرات. ۲ـ اشاره به «تحول‌خواهان» پس از اصول‌گرایان و اصلاح‌طلبان. عزیزان من، «مقاومت مدنی» شما تا بدین‌جا و در مرحله‌ی شعار رئیس‌جمهور به بار نشسته است. شما در مقابل اصول‌گرایان و اصلاح‌طلبان ایستادید و با عدم مشارکت در انتخابات در چارچوب «مقاومت مدنی» پیام‌تان را رساندید و ظاهراً به گوش والیان رسیده است. در ادامه‌ی مراسم، آقای خامنه‌ای هم نرم و هم‌گون صحبت کرد و خبری از شعارهای تند نبود و به عنوان مثال، مسئله‌ی غزه را از آن جهت مهم دانست که یک موضوع بین‌المللی است نه «اسلامی»! به نظر می‌رسد تاکتیک «مقاومت مدنی» تا بدین‌جا پاسخ خود را در گام نخست گرفته است اما حداقل ده گام دیگر باقی است تا مفهوم «تغییر»، جنبه‌ی عملیاتی پیدا کند. پس هم‌چنان با تاکتیک «مقاومت مدنی»، مسیر ادامه پیدا خواهد کرد تا روند مطالبه‌گری جدی، موجب باز شدن گوش سنگین نظام حکم‌رانی شود.

احمد بخارایی:  بدون شک با تأیید رهبری، علی لاریجانی برای انتخابات ریاست‌جمهوری ثبت نام کرد و تأیید هم خواهد شد. به نظر نمی‌رسد از میان کاندیداهای دیگر از طیف اعتدالی یا اصلاح‌طلب‌ (مفاهیم دست‌مالی و از محتوا تهی‌شده) حکومتی کسی تا آخر رقابت در صحنه بماند. آمده‌اند تا به نفع لاریجانی در دور اول یا دوم کنار روند و منافع خود را در دولت آتی تثبیت کنند. چه شده‌است که بخشی از طیف راست و چپ داخل حکومت به نامزدی علی لاریجانی راضی‌اند؟ سوابق ایشان نشان می‌دهد که اهل سیاست‌بازی است و به نظر نمی‌رسد که در مقام یک رئیس‌جمهور در مقابل سیاست‌های ناکارآمد اقتصادی ـ سیاسی بایستد. بنابراین در این آشفته‌بازار داخل کشور که آخرین رئیس‌جمهور و وزیر خارجه‌اش با مرگی ابهام‌برانگیز از صحنه‌ی سیاست حذف شدند و از دیگر سو #نرخ_مشارکت مردم در انتخابات از اهمیت خاصی برای نظام سیاسی برخوردار است پس چه کسی بهتر از علی لاریجانی خنثی و اهل معامله؟! از فردا هم شاهد خواهیم بود که اصلاح‌طلبان حکومتی به سردمداری جرایدی مانند «روزنامه اعتماد» و دیگر «روزنه‌گشایان!» به هم‌سویی با اصول‌گرایان علاقه‌مند به قدرت و ثروت برخ...

احمد بخارایی: تیر خلاص بر تداوم روند کنونی، نتایج انتخابات مجلس بود که نمایندگان آرای اندکی اخذ کردند. قطعاً تداوم اصول‌گرایی و تکرار اصلاح‌طلبی حکومتی، محکوم به فناست. می‌ماند دو گزینه‌ی: براندازی و تحول‌جویی! "براندازی" در کوتاه‌مدت نه "ممکن" است و نه "مطلوب". "ممکن" نیست زیرا نظام سیاسی دارای مشروعیت اندک در داخل و برخوردار از حمایت کشورهایی نظیر چین و روسیه است. "مطلوب" نیست زیرا جنبش‌های انقلابی و خشونت‌بار عمدتاً جنبه‌ی انتقام‌جویی و خونین به خود می‌گیرند و دارای عواقب ناخوشایندی هستند آن‌گونه که انقلاب اسلامی ۵۷ بوده است! بنا به "برهان خلف" می‌ماند "تحول‌جویی" که دارای ویژگی‌هایی‌ست و در این سلسله یادداشت‌ها به آن‌ها خواهم پرداخت. اولین شرط لازم برای "تحول‌جویی" سست شدن پایه‌ی باندهای اصول‌گرا و اصلاح‌طلب در رسانه‌های داخلی است. به نظر می‌رسد این جریان‌ها در صدد مصادره‌ی آینده‌ی ایران به نفع خود و باز هم تقویت محفل‌های خود هستند که اینک در قالب "احزاب" یا "منتقدین" در روزنامه‌ها ...