در طول چهار دهه اخیر در ایران شاهد تغییراتی بوده‌ایم که یکی از آنها تغییر در گروه‌های مرجع است. در سال‌های نخستین پس از انقلاب ۵۷، روحانیون و گروه‌های مذهبی از مشروعیت نسبی برخوردار بودند و تا پایان جنگ ایران و عراق این پدیده جاری بود. بر این اساس، شهادت‌طلبی شعار روز بود. پس از اتمام جنگ با پذیرش قهری قطع‌نامه ۵۹۸ شورای امنیت سازمان ملل، مشروعیت گروه ‌های مرجع دینی با تزلزل مواجه شد زیرا وعده‌های داده شده در طول جنگ و شعارهای مطرح شده به فرجام نرسید. یکی از آنها فتح قدس بود. پس از اتمام جنگ، دوران سازندگی با مرجعیت گروه‌های تکنوکرات مذهبی پا به صحنه گذاشت. نظر به روند ناقص و اعوجاجی تسلط تکنوکرات‌ها در دوران سازندگی یعنی پس از جنگ در سال ۶۸، گروه‌های مرجع در ایران در یک دوره ۸ ساله از ماهیت اقتصادی به سمت سیاسی تغییر جهت دادند. جامعه مدنی رنگ و بوی سیاسی به خود گرفت و دوم خرداد ۷۶ زاده ‌شد. این مولود ناشی از اعتراضات نسبت به روند بیمار‌گونه دوران سازندگی بود، زیرا وجود رانت در میان تکنوکرات‌ها گاهی سازندگی را به نوعی بزک ‌سازی  شهری تقلیل داده ‌بود. در این دوران هرچند استارت ن...

بررسی جامعه‌شناسی پیرامون تأثیر وضعیت اجتماعی بر کسب‌وکارهای نوین در گفت‌وگو با ماهنامه‌ی آینده‌نگر منتشر شده در دی‌ماه سال ۱۳۹۶  نمایش فایل مطلب مجله‌ی آینده‌نگر ـ شماره‌ی ۶۷

هفته‌نامه‌ی ارزش: ۱۳۷۸/۱۰/۳۰ باز کردن