پست‌ها

نمایش پست‌هایی با برچسب ایدئولوژی

گفتمان «انقلاب اسلامی» توان و قابلیت راه‌بری جامعه به سوی «اصلاحات ساختاری» را ندارد!

تصویر
گفت‌وشنود بیژن عبدالکریمی، سروش دباغ، احمد بخارایی، مهدی نوربخش و محمدعلی محمدی قره‌قانی در نشست «اصیل‌ترین و قدرت‌مندترین نیروی تاریخی و اجتماعی امروز ایران؟»، گفتمان انقلاب اسلامی ایران؟! | برگزار شده در ۷ آذر ۱۴۰۳ به میزبانی کلاب صدای فردا در کلاب‌هاوس | پخش جریان نشست (کل برنامه) | احمد بخارایی: بیش از چهار ساعت گفت و شنود چالشی در موضوع «گفتمان انقلاب اسلامی» در کلاب هاوس «صدای فردا» داشتیم. چالش عمده‌ی من با مواضع و استنتاجات دکتر بیژن عبدالکریمی بود البته با دکتر سروش دباغ هم زاویه داشتم‌. مطرح کردم که گفتمان انقلاب اسلامی اساساً در ده مقوله‌ی تعارض ذاتی با روند عقلانیت داشته است که این تعارضات ریشه‌ای مانع از آن می‌شود که به کارایی و کاربردی بودن گفتمان انقلاب اسلامی اذعان کنیم. اولین آن‌ها، تعارض گفتمان انقلاب اسلامی با گفتمان «اومانیسم» و انسان‌گرایی با توسل به «ولایت‌محوری فطرت‌گرا» است. دوم، مقابله با جهانی‌شدن با توسل به گستره‌ی شریعت و فقه است. سوم، تقابل با رهبری عقلانی ـ قانونی با تکیه بر رهبری کاریزماتیک (در سه سطح: خرد، میانه و کلان) است. چهارم، مقابله با روند تدریجی...

تبدیل شدن مسئله‌ی «حجاب» به یک مسئله‌ی کاملاً امنیتی و سیاسی و پی‌آمدهای مواجهه‌ی حاکمیت با آن در جامعه‌ی ایرانی!

گفت‌وگوی پایگاه خبری ـ تحلیلی «امتداد» (ارگان حزب اتحاد ملت ) با احمد بخارایی درباره‌ی مواجهه‌ی ساختار سیاسی با حجاب و پوشش زنان و دختران | نمایش گزارش | احمد بخارایی: اگر متوجه شویم که نوع مواجهه‌ی نظام سیاسی ما با پدیده‌ی حجاب، چه نوع پدیده‌ای است از عوامل و علل این نوع مواجهه تا پی‌آمدهای آن برای ما روشن خواهد شد.   نوع مواجهه‌ی نظام سیاسی ما با پدیده حجاب، یک مواجهه‌ی شکلی، صوری و سطحی است. به نظر می‌رسد؛ پیش‌فرض نظام سیاسی این است که بحث حجاب هم به مانند عبور و مرور در خیابان‌ها و سر چهارراه‌ها خواهد بود تا یک روز با وضع قانونی، رنگ‌های چراغ راهنمایی و حدود جریمه را با گماشتن یک مامور مشخص کرده و رفت و آمد در آن را به این صورت کنترل کنند.   حال آن‌که، اساساً مسئله‌ای که جنبه‌ی ایدئولوژیک، محتوایی و اعتقادی دارد را نمی‌توان آن را به مانند مالیات یا مقررات راهنمایی و رانندگی به شکل قانون درآورد. به همین دلیل هم، عملاً قابلیت اجرا نداشته و آن دسته از کسانی هم که آن را رعایت نکنند، قانون‌شکن، تلقی نمی‌شوند. این خطا، خطا از مبدأ ـ یعنی نظام سیاسی ـ است. می‌توان به ...