درنگ | ۸ تیر ۱۴۰۳ آیا یک «رفراندم» خواهد بود؟
آقای پزشکیان استعفا دهید اگر …!
احمد بخارایی: ۱ـ در دولت قبلی برخی اعضای هیأت علمی دانشگاه‌ها و برخی دانشجویان را تعلیق یا اخراج کردند و نیز بر حجاب اجباری پای فشردند. این دو موضوع آن قدر بی‌منطق بود که اگر آقای جلیلی هم رئیس جمهور می‌شد برای جلب نظر مردم احتمالاً او هم تجدید نظر می‌کرد و این دو موضوع را «وجه‌المصالحه» قرار می‌داد. این اقدامات اولیه‌ی آقای پزشکیان جنبه‌ی شیرین کردن دهان فردی را دارد که از گرسنگی فریاد می‌زند و شکلاتی از جیب خود فرد را به فرد، هدیه می‌دهد. ۲ـ من به عنوان یک عضو علمی دانشگاه اعلام می‌دارم حاضرم از دانشگاه اخراج شوم اما کشورم به طور واقعی آسیب‌شناسی و درمان ساختاری شود. بنابراین راضی به «وجه‌المصالحه» قرار گرفتن نیستم و نیز زنان ایرانی حاضرند روسری بر سر کنند به شرط آن‌که فکر فاقد کارکرد حاکم بر جامعه، ریشه‌ای تغییر کند! ۳ـ در نشست مطبوعاتی، ایشان مرتب به کار کارشناسی ارجاع می‌داد حال آن‌که سال‌هاست منتقدین به تحلیل مسائل اجتماعی، اقتصادی و سیاسی ایران پرداخته‌اند و تبیین آن‌ها «اظهر من‌الشمس» شده‌است. از جمله، من صدها گفت‌وشنود و مصاحبه و مناظره و یادداشت داشته‌ام و فقط به عنوان یک جزئ
