نشست «روشنفکر ایرانی» | روشنفکری دینی: آب‌غوره‌ی فلزی!
| گفت‌وگو میان احمد بخارایی، سروش دباغ و مصطفی دانش‌گر درباره‌ی روشنفکر ایرانی، برگزار شده در اتاق «خانه‌ی پرتو» در کلاب هاوس |
| پخش جریان نشست |
| احمد بخارایی: چیزی بیش از چهار ساعت در کلاب‌هاوس در میان جمع زیادی از حضار کم و بیش اندیشمند با دو عزیز که استادان دانشگاه در خارج و نیز مدافع "روشنفکری دینی" بودند بحث چالشی و اجتماعی ـ فلسفی داشتیم. مدعای من، ذاتی بودن "خداباوری" و نیز ذاتی بودن "معادباوری" برای ادیان بود و بر این اساس استدلال کردم که چگونه واژه‌ی ترکیبی "روشنفکری دینی" دارای مفهوم نیست و بمانند "آب‌غوره‌ی فلزی" جمع دو نقیض است. از دیگر سو با برشمردن ۹ ویژگی برای "روشنفکری" به معنای عام (اتکا به خرد و عقل گفتمانی، نوگرا، استدلال‌محور، تکیه بر تجربه‌گرایی فراتر از پوزیتیویسم، این‌جهانی در سنجش، انتخاب مبتنی بر آگاهی، آلترناتیو‌ساز، اندیشه‌ی معطوف به عمل در سه جهت: اعتراض، تغییر و برساخت و بالاخره ویژگی نهم: گفتمان فرادینی) نتیجه گرفتم که در ایران معاصر و در طی سده‌ی اخیر، جریان روشنفکری در ایران شکل نگرفته‌است و ما تقریباً روشنفکر نداریم زیرا در گرو ایدئولوژی بوده‌ایم … لطفاً بشنوید و نقد کنید.
سپاس
