اصلی‌ترین مسئله‌ی دانشگاه در ایران

مکان: استان تهران، تهران، خیابان ۱۶ آذر، ایران
در راستای رشته برنامه‌های "مسئله‌ی اصلی جامعه‌ی ایران"، نشست «اصلی‌ترین مسئله‌ی دانشگاه در ایران» با سخن‌رانی و گفت‌وگوی دکتر قاسم پور‌حسن استاد فلسفه، دکتر نعمت‌الله فاضلی انسان‌شناس و دکتر احمد بخارایی جامعه‌شناس برگزار شد.
این برنامه قرار بود روز دوشنبه ۱۱ دی ۱۳۹۶ از ساعت ۱۵ در سالن کمال دانشکده‌ی ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، از سوی انجمن اندیشه و قلم با همکاری انجمن جامعه‌شناسی ایران و مرکز فرهنگی سپهر اندیشه‌ی سازمان جهاد دانشگاهی تهران، برگزار شود که به دلیل ناآرامی‌های اجتماعی، مسئولان دانشگاه با توجه به هماهنگی‌های از پیش انجام شده، از برگزاری آن جلوگیری کردند!
اما برای احترام به علاقه‌مندانی که برای شرکت در این نشست آمده بودند، با موافقت و همراهی مدیریت جهاد دانشگاهی، برگزارکننده‌گان مکان برنامه را به سالن کنفرانس ساختمان جهاد دانشگاهی تغییر دادند و این نشست با نیم‌ساعت دیرکرد آغاز شد.

پربازدیدها

قانون عفاف و حجاب: تحقیر زنان!

تصویر
گفت‌وگوی روزنامه اعتماد با احمد بخارایی درباره‌ی قانون عفاف و حجاب | منتشر شده در ۱۲ آذر ۱۴۰۳ | نمایش گزارش | احمد بخارایی: اولا به اين موضوع توجه كنيم كه نامگذاري اين مجموعه قانون تدوين شده تحت عنوان لايحه، يك خطا و اشتباه است. لايحه چيزي است كه از طرف دولت به مجلس ارايه مي‌شود. در دوره رياست‌جمهوري سابق، قوه قضاييه اين لايحه را تدوين كرد و مجموعه‌اي را به نام لايحه عفاف و حجاب و صرفا از طريق دولت به عنوان حلقه واسط و رابط به مجلس داده شد. بنابراين آنچه لايحه خوانده مي‌شود، لايحه نيست. قوه قضاييه تدوين كرده، امروز هم مجلس مي‌خواهد ابلاغ كند. عنصر اصلي كه قوه مجريه هست هم از ابتدا تا انتها عملا بدون نقش است. اينكه چرا اين طرح الان تصويب مي‌شود و از طرف نمايندگان مجلس مي‌خواهد ابلاغ شود، به دو دليل است؛ يكي اينكه موضوعي بوده كه در دولت آقاي رييسي مطرح شده بود؛ دولتي كه افكار تند و راديكال درش بود. عملا به جريان افتاده بود و نمي‌توانست مسكوت بماند. منتها در زمان انتخابات رياست‌جمهوري جديد براي اينكه جلب مشاركت مردم شود، موقتا اجرا و رسيدگي‌اش را در مجلس به تعويق انداختند. بعد از برگزار...
ادامه »

چند موضوع بی‌ربط: بخندیم یا بگرییم؟!

تصویر
احمد بخارایی: ۱ـ چند روز پس از ۷ اکتبر ۲۰۲۳ در ۱۵ مهر سال گذشته (۱۴۰۲) در مناظره با آقای صفار هرندی گفتم: نبردی که حماس با حمله به اسرائیل (پرتاب بیش از هزار راکت و پهباد و کشتن افراد غیرنظامی و اسیر گرفتن حدود ۲۵۰ اسرائیلی) آغاز کرده، پیروز نهایی‌اش اسرائیل خواهد بود و اینک پس از گذشت یک سال، می‌بینیم که حماس و حزب‌الله به حاشیه رفته‌اند. ۲ـ همیشه گفته شده که ما (بخوانید: جمهوری اسلامی) مهاجم و حمله‌کننده‌ی نخستین نخواهیم بود و فقط از خود «دفاع» می‌کنیم. نمی‌دانم حملات موشکی ایران (آن هم با آخرین و قوی‌ترین ورژن موشک‌ش یعنی «فتاح») به اسرائیل در پی کدام حمله‌ی اسرائیل به ایران بوده‌است؟ اگر اسماعیل هنیه مد نظر است که «دفاع» ایجاب می‌کند شما هم یک نفر از سران اسرائیل را ترور کنید. حمله‌ی وسیع موشکی در پاسخ به چیست؟ ۳ـ چرا به اسرائیل حمله می‌کنید و بعد در صدد یافتن راهی و تضمینی برای پاسخ ندادن اسرائیل برمی‌آیید؟  درست است که حمله‌ی موشکی نشان از توان موشکی ایران دارد اما چرا این‌جا خرج می‌شود اما از تلافی‌اش، نگرانی وجود دارد؟ چرا با حمله‌ی موشکی به اسرائیل، چراغ سبز به غربی‌ها ...
ادامه »

آقای پزشکیان استعفا دهید اگر …!

احمد بخارایی: ۱ـ در دولت قبلی برخی اعضای هیأت علمی دانشگاه‌ها و برخی دانشجویان را تعلیق یا اخراج کردند و نیز بر حجاب اجباری پای فشردند. این دو موضوع آن قدر بی‌منطق بود که اگر آقای جلیلی هم رئیس جمهور می‌شد برای جلب نظر مردم احتمالاً او هم تجدید نظر می‌کرد و این دو موضوع را «وجه‌المصالحه» قرار می‌داد. این اقدامات اولیه‌ی آقای پزشکیان جنبه‌ی شیرین کردن دهان فردی را دارد که از گرسنگی فریاد می‌زند و شکلاتی از جیب خود فرد را به فرد، هدیه می‌دهد. ۲ـ من به عنوان یک عضو علمی دانشگاه اعلام می‌دارم حاضرم از دانشگاه اخراج شوم اما کشورم به طور واقعی آسیب‌شناسی و درمان ساختاری شود. بنابراین راضی به «وجه‌المصالحه» قرار گرفتن نیستم و نیز زنان ایرانی حاضرند روسری بر سر کنند به شرط آن‌که فکر فاقد کارکرد حاکم بر جامعه، ریشه‌ای تغییر کند! ۳ـ در نشست مطبوعاتی، ایشان مرتب به کار کارشناسی ارجاع می‌داد حال آن‌که سال‌هاست منتقدین به تحلیل مسائل اجتماعی، اقتصادی و سیاسی ایران پرداخته‌اند و تبیین آن‌ها «اظهر من‌الشمس» شده‌است. از جمله، من صدها گفت‌وشنود و مصاحبه و مناظره و یادداشت داشته‌ام و فقط به عنوان یک جزئ...
ادامه »

وفاق ملی از جنس «پزشکیان»!

احمد بخارایی: شنیده شد دو هفته قبل گروهی موسوم به «جامعه‌شناسان» با رئیس‌جمهور دیدار داشتند. این امر مسبوق به سابقه است و عده‌ای از جامعه‌شناسی‌خوانده‌ها (بخوانید: جامعه‌شناسان حکومتی) در دولت‌های اصلاح‌طلب در یک لیست مشخص (حداقل ۹۵درصد آن‌ها) همواره با رؤسای جمهور دیدار داشته‌اند. این دیدارها بیش‌تر جنبه‌ی نمایشی داشته و دارای نتایج کاربردی نبوده است به دو علت: ۱ـ جامعه‌شناسان منتقد و جسور در میان این عده نبوده‌اند تا لب به سخن در سطح کلان با واحد تحلیل «ساختار» بگشایند. ۲ـ اساساً مسائل جامعه را در یک نشست رسمی و دولتی نمی‌توان عمیقأ پی گرفت و رؤسای جمهور هم چنین عزمی نداشته‌اند. بدون شک در تدارک این لیست، دستیار اجتماعی رئیس‌جمهور (جناب علی ربیعی) به مدد جایگاهی که در انجمن جامعه‌شناسی ایران دارد نقش ویژه داشته است. اما آیا این‌گونه افراد، افکار و مسیر جامعه‌شناسانی هم‌چون دکتر سعید مدنی (جامعه‌شناس زندانی) را نمایندگی می‌کنند؟ جنابپزشکیان از «وفاق ملی» می‌گوید و مشت نمونه‌ی خروار است. وفاقش با جامعه‌شناسان، این‌گونه بوده و همین است منوال سایر وفاق‌ها با سایر گروه‌ها و قشرها. به زود...
ادامه »

وفاق ملی بر باد رفته!

گفت‌وگوی روزنامه «هم‌میهن» با احمد بخارایی درباره‌ی «وفاق ملی» در آستانه‌ی رأی اعتماد مجلس به وزرای دولت پزشکیان | منتشرشده در ۱ شهریور ۱۴۰۳، شماره‌ی ۵۸۴ | نمایش گزارش | احمد بخارایی: گفت‌و‌گوی مفصلی با «هم‌میهن» داشتم. در این مصاحبه به انواع وفاق ملی و نیز انواع بی‌ثباتی سیاسی اشاره کردم. نهایتاً نتیجه گرفتم که آن‌چه به نام «وفاق ملی» در دولت پزشکیان در جریان است یک وفاق ملی معیوب و ناقص است و نیز بی‌ثباتی سیاسی در ایران موجب فرار سرمایه‌های انسانی و مالی شده و خواهد شد. چ ندوقتی است که مباحثی پیرامون وفاق ملی در تریبون‌های سیاسی از سوی چهره‌های مطرحی چون رئیس‌جمهوری شنیده می‌شود. اخیراً هم احمد میدری، وزیر پیشنهادی کار در جلسه دفاع از خود مانیفستی پیرامون این موضوع ارائه کرد. به‌عنوان اولین سوال چطور می‌توان ثبات سیاسی را بر ایران حاکم کرد تا منازعات تبدیل به وفاق ملی شود؟  م ا دو نوع وفاق ملی می‌توانیم داشته باشیم؛ یک نوع وفاق ملی از نوع مکانیکی است و نوع دیگر وفاق ملی از نوع ارگانیکی خواهد بود که هر دو به نحوی با بی‌ثباتی و ثبات سیاسی پیوند می‌خورد. اگر ما به وفاق ملی نگاه مک...
ادامه »