خودکشی «دیگر‌خواهانه» و سیاسی کیانوش سنجری!
۱ـ بنا به روایت پایگاه خبری «دیدار نیوز»، علی ربیعی؛ دستیار اجتماعی رئیس‌جمهور نوشت:
«ـ فرایند خودکشی مرحوم سنجری باید دستمایه‌ی واکاوی علل و توجه به روان اجتماعی باشد.
- در سال‌های اخیر خودکشی در رزیدنت‌ها یا نوجوانان، آژیر هشداردهنده‌ای برای بحث و بررسی این مشکل بود که به خوبی از سوی سیاست‌گذاران و تصمیم‌سازان به آن پرداخته نشد.
- ـ مرگ، خود معمایی مرموز است اما خودکشی چیستانی غریب و لاینحل است.»
۲ـ آقای ربیعی که از جمله «مردانی برای همه‌ی فصول» در جمهوری اسلامی و اینک نیز دستیار اجتماعی رئیس‌جمهور است در بیان خود:
۲ـ۱: مسئله‌ی خودکشی کیانوش سنجری را به «روان اجتماعی» تقلیل داده و این خودکشی را هم‌وزن و هم‌ردیف دیگر خودکشی‌های معمول جوانان در جامعه قرار داده است!
۲ـ۲: این خودکشی را مصداق «مرگ»ی هم‌چون همه‌ی مرگ‌ها که غریب و مرموزند خوانده است!
۳ـ ساده‌سازی خودکشی سیاسی کیانوش سنجری از سوی عقول کوچک صورت می‌پذیرد. این خودکشی سرشار از پیام‌های دیگر‌خواهانه و مظهر اعتراض بلند سیاسی به سیاست جمهوری اسلامی است. کیانوش سرشار از عدالت‌خواهی بود. او با مرگ انتخابی خود، ناقوس بیدارباش را در گوش سنگین سیاست‌ورزان به صدا درآورد. او زنده بودن سبک‌سرانه را وانهاد و زندگی سرشار از مسئولیت و دیگر‌خواهی را فریاد زد. مرگ او، زندگی است.
۴ـ در جمهوری اسلامی دو نوع خودکشی رواج یافته: الف: خودکشی ناشی از شرایطی که نظام سیاسی آفریده (از جمله اعوان و انصار راست و چپ همین آقای علی ربیعی)، ب: خودکشی «سیاست» در قالب «خودزنی» که یکی از هنرهای نظام جمهوری اسلامی است.
