بازنشر بیاینه‌ی جمعی از آزاداندیشان در حمایت از همه‌ی زندانیان سیاسی
بیانیه‌ی بیش از ۴۰۰ نفر از اهالی فرهنگ و اندیشه و کنشگران اجتماعی و سیاسی در دادخواهی از کوتاهی عمدی در درمان بکتاش آبتین ( که به مرگ او منجر شد) و مطالبه‌ی آزادی همه‌ی زندانیان سیاسی و عقیدتی و نویسندگان در شرایطی که در روزهای اخیر، تکرار همین رویکرد را در مورد کیوان صمیمی و دیگر زندانیان آسیب پذیر شاهد هستیم. لطفا با امضای بیانیه از طریق این لینک صدای این دادخواهی باشید:
متن بیانیه :
هجدهم دی‌ماه همزمان با سوگِ 176 قربانی بی‌دفاع پرواز تهران- کی یف، بکتاش آبتین شاعر، فیلم‌ساز و عضو زندانیِ کانون نویسندگان ایران پس از جنگی نابرابر با کرونا جان‌فدای آرمان تحقق آزادی بیان و عقیده شد. آبتین، از ستارگان خاموشی‌ناپذیر راه آزادی و سانسورستیزی بود که در زندان از دریافت به‌موقع درمان‌های حیاتی محروم شد و وابستگان ناچار به خاکسپاری او تحت فشارهای شدید امنیتی شدند. بکتاش آبتین، رضا خندان مهابادی و کیوان باژن در سال 1399 به اتهام حضور بر مزار احمد شاملو و کشتگان راه آزادی، محمد مختاری و محمدجعفر پوینده و همکاری در تدوین تاریخچه کانون نویسندگان ایران با 6 سال محکومیت راهی زندان اوین شدند. از آن زمان تا کنون چهره‌های ادبی، اصحاب اندیشه و قلم، اهالی فرهنگ و تشکل‌های مستقل داخل و خارج از کشور پیاپی به این احکام واکنش نشان داده‌اند و با بی‌اساس دانستن تمام این اتهام‌ها از حکومت ایران خواستار آزادی آنها شده‌اند؛ مطالبه‌ای که هرگز به آن وقعی نهاده نشد. این نویسندگان پس از هربار بیماری، دست و پا بسته بر تخت‌های بهداری‌ها مصلوب شدند، تا نمایان‌تر شود که در تفکرِ تمامیت‌خواه، هر فریادِ حقی محکوم به سیاهچال و انفرادی است.
مرگ آبتین ادامه‌ی روند حذف هر تفکر و اندیشه‌ی مستقلی است که در ساختارِسرکوبگر، غیرخودی محسوب می‌شود. ساختاری که به زعم آبتین و همبندانش: جان‌های جوان را بر لبه‌ی پرتگاهِ نیستی آونگ کرده‌است تا سیستمی بر سر کار بماند که از آغاز جز تحمیل خفقان و فقر و فلاکت بر مردم و ستم مضاعف بر زندانیان و تأمین منافع قشری زراندوز کاری نکرده‌است. (بیانیه 96 زندانی سیاسی، اسفند 1399)
همگان می‌دانند که در زندان‌های ایران، سیستم ایمنی افراد در معرض تخریبِ مداوم است. محبوسان و به‌ویژه زندانیان عقیدتی و سیاسی به لحاظ روانی تضعیف می‌شوند. موانع امنیتی و اداری از ارائه‌ی درمان‌های فوری و ضروری جلوگیری می کنند یا دریافت خدمات پزشکی را به تعویق می‌اندازند و اکنون با ظهور پی‌درپی سویه‌های جدید ویروس کرونا، زندانیانی که بارها به این بیماری و دیگر بیماری‌های مهلک دچار شده‌اند، بی‌دفاع و دست‌وپابسته‌تر از همیشه، گوش به صدای حق‌طلبانِ بیرون زندان‌ها سپرده‌اند.
بر مردم ایران آشکار است که تداوم حبس زندانیان بی‌گناه عقیدتی و سیاسی، در چنین شرایطی مصداق روشنِ آگاهی و بی‌تفاوتی حاکمیت نسبت به قربانیانِ آتی است.
ما نویسندگان، هنرمندان و کنشگران امضاکننده، بار دیگر به تاکید خواستار آزادی بی‌قیدوشرط و فوری همه‌ی زندانیان عقیدتی-سیاسی و نویسندگانِ دربند از جمله رضا خندان مهابادی، کیوان باژن و آرش گنجی هستیم. روشن است با تداوم این حبس‌ها، هر آسیبی که به این سرمایه‌های معنوی جامعه وارد شود نتیجه‌ی نقض آشکار و عامدانه‌ی قوانین و حقوقِ انسان‌ها توسط سازمان زندان‌ها، قوه‌ی قضائیه و دستگاه امنیتی حاکم است.
نویسندگان و آزادی خواهان ایران را آزاد کنید. ما در مقابل فرستادن جان‌های شریف و آزاده‌مان به قربانگاه، سکوت نخواهیم کرد.