ضعف جمهوری اسلامی! (۳۳)
توهم امنیت در جمهوری اسلامی!
جمهوری اسلامی پل‌های پشت سرش را خراب کرده و اینک هم با شاخ و شانه کشیدن‌های نظامی و جنگی، یک پیش‌فرض غلط دارد و آن این‌که: موشک و پهباد، امنیت‌زا است!
اگر کسی در شرایط کشوری مانند «ایران» که از مشروعیت کافی در داخل برخوردار نیست و اقتصادش به شدت متزلزل است و میلیون‌ها نفر را از کشور فراری داده و نومیدی اجتماعی در داخل در اوج است، این یک «توهم» است که تصور شود: «امنیت به تقویت و تهدید نظامی و جنگی است»، چرا که خانه از پای‌بست ویران است.
از دیگر سو این چه نوع تفکر و تصوری است که اگر در داخل کشور روند مطالبه‌گری، اوج گرفت این یک «فتنه‌گری» در داخل است!؟ اگر مردم برای تأمین معیشت و برای برقراری عدالت و در اعتراض به وجود شکاف شدید طبقاتی و تبعیض، اعتراض کردند آیا این «فتنه‌گری» است!؟
به خود آیید! کجا رفت آن همه شعارهای برگرفته از عدالت علی در نهج‌البلاغه!؟
بس کنید. بپذیرید که بیش از چهار دهه برای آزمون حکومت‌داری کفایت می‌کند!
جمهوری اسلامی دنبال چه هست!؟
مگر «حکومت»، چقدر اصالت و ارزش دارد که این همه کتمان واقعیت و این همه توهم و این همه تبعیض و نابرابری و این همه خصومت با منتقدان در داخل و با کشورهای دیگر را شاهدیم!؟
شما ای آقای جمهوری اسلامی از چه ارتزاق می‌کنی که این‌قدر متوهم هستی!؟
