ضعف جمهوری اسلامی! (۳)
احمد بخارایی: پنج‌شنبه ۲۰ دی ۱۴۰۳ از صبح تا غروب در کتابخانه‌ی ملی، همایش حکومتی «وفاق ملی» برگزار شد. رئیس‌جمهور و سازمان‌های متبوعش، طراح و برگزارکننده بودند فلذا گفتم: «حکومتی»!
علی‌الظاهر ده پنل برپا شده بود و اگر در هر پنل ۵ نفر هم می‌بودند حدود ۵۰ کارشناس حضور داشتند. اما واقعاً ملاک دعوت از این افراد چه بوده است؟
آیا این افراد به رئیس جمهور گفتند که در آغاز باید دانست که کدام‌یک: غین یا قاف، آخرین حرف کلمه «وفاغ‌ق» است؟! این الفبای فهم معنای «وفاق ملی» است.
نمی‌دانم آیا کسی از میان این مدعوین مقرب درگاه به رئیس‌جمهور و به معاونانش و دستیارانش گفت که: نوع برگزاری همین همایش حکومتی، ناقض وفاق ملی است زیرا خبری از آن ۵۰ درصدی که نوبت دوم به پزشکیان رأی ندادند نیست؟!
وفاق با چه کسانی و در چه بستری و با چه عناصری و به چه هدفی؟!
آیا کسی به پزشکیان و اعوانش نگفت که وفاق ملی به معنای جمع کردن صوری چند عنصر به ظاهر متعارض اما متحدالهویه نیست؟
آیا کسی به ایشان گفت که احوالات نظام جمهوری اسلامی نامساعدتر از آن است که وفاق تحت ولایت، معنا یابد؟
این همایش نمونه‌ای در میان صدها نمونه از ضعف کارکردی نظام جمهوری اسلامی است.
