نشست «سیاست ورزی فمینیستی با رویکرد تفسیری»
با گفت‌وشنود میان احمد بخارایی، بی‌تا مدنی
- برگزار کننده: انجمن جامعه‌شناسی ایران، گروه‌های تخصصی «جامعه‌شناسی تفسیری» و «جامعه‌شناسی سیاسی»
- | فایل شنیداری | فایل دیداری |
احمد بخارایی: چهار رویکرد در جامعه‌شناسی سیاسی به موضوع جنسیت وجود دارد:
- دفاع حداقلی از حقوق زنان و اصالت کم‌تر رفتار سیاسی زنان نسبت به مردان،
- انتقاد به تصویر تحریف شده‌ی زنان در رفتارهای سیاسی به ویژه در انتخابات که عمدتاً جنبه‌ی پژوهشی دارد،
- بررسی‌های فمینیستی درباره‌ی فعالیت سیاسی زنان در چارچوب رویکردهای چهارگانه،
- سیاست‌ورزی جنسیتی که علاوه بر فعالیت سیاسی زنان به مقاومت مردسالاری و مبارزه‌ی قدرت میان فمینیسم و مردسالاری پرداخته شده است.
بنا به اعتقاد گوت و راید با استناد به میزان مشارکت سیاسی زنان نمی‌توان حکم کرد که زنان کم‌تر از مردان از آگاهی سیاسی برخوردارند زیرا معیارهای مشارکت سیاسی مانند عضویت در احزاب و اتحادیه‌های کارگری با علايق و نیازها و فرصت‌های بسیاری از زنان هم‌خوانی ندارد.
- سیاست‌ورزی فمینیستی تأکید دارد که:
- زنان در انتخابات مشابه مردان رفتار می‌کنند.
- زنان در اتحادیه‌ها و احزاب سیاسی عضو هستند.
- استیلای مردان بر سازمان‌های سیاسی، زنان را دل‌زده و خارج می‌کند.
- سیاست و سیاسی باید از نو تعریف شود.
- شعار اصلی این است که: هر چه شخصی است سیاسی است! بر این اساس مناسبات قدرت میان مردان و زنان باید مورد توجه قرار گیرد.
- توجه به «اقتدار» که شامل دو جنبه است: ۱ـ روابط شخصی میان مردان و زنان و ۲ـ نقش ایدئولوژی مردسالاری در کنترل زندگی زنان.
- لزوم کم‌رنگ کردن مرز میان قلمرو عمومی و خصوصی مانند کار خانگی و صحنه‌ی عمومی.
جنبش‌های فمینیستی معاصر در صدد آگاه‌سازی زنان نسبت به هر آن چیزی است که زنان را فراتر از قیدهای مردسالارانه تحت کنترل نگه می‌دارند. این جنبش‌ها گاه بدون رهبر هستند و شامل گروه‌های کوچک زنانی است که به انتقال تجارب خود می‌پردازند. مانند جلوگیری اختیاری و نه اجباری از آبستن شدن یا سقط جنین.
