تجمعات مردمی، گاه تنها امر ممکن
یادداشتی در روزنامه‌ی شهروند، در گزارشی با عنوان "به دنبال گوش شنوا" پیرامون اعتراض‌های مردمی به موضوعات اجتماعی در یک ماه گذشته.
انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۴۰۳ (۸): اگر من جای مسعود پزشکیان بودم انصراف می‌دادم!
احمد بخارایی: مقوله‌ی «#انتخابات» در یک بستر دموکراتیک معنادار است نه در یک فضای «یک بام و دو هوا» یعنی «انتصاخابات»! اما گذشته از این موضوع کلی، دکتر #مسعود_پزشکیان در ۵ دوره نماینده‌ی مردم تبریز در #مجلس و نیز نایب‌رئیس اول مجلس دهم بوده است یعنی در طول «#فروپاشی_اجتماعی» در ایران، خودش مستقیم و غیرمستقیم عامل انحطاط بوده است. این پزشک هفتادساله در عالم سیاست، کوته‌قامت است و ربط وثیقی با #اصلاح‌طلبان ندارد اما در یک خطای محاسباتی، جبهه‌ی #اصلاحات از او حمایت کرده است. بگذریم که بسیاری از کوته‌قامتان در جبهه‌ی متحد اصلاح‌طلبان، تحلیلی از اوضاع اجتماعی ـ سیاسی ندارند و در این حمایت از پزشکیان فقط خواسته‌اند از قافله عقب نمانند و با استشمام بوی گوشت سوخته تصور کرده‌اند گوشت بره در حال آماده شدن است اما …! پزشکیان چه پاسخی می‌تواند به پرسش‌هایی از این دست داشته باشد: ۱ـ #شکاف_طبقاتی وحشتناک در #جامعه را چگونه تحلیل و درمان می‌کند؟ ۲ـ نقش خودش در روند «فروپاشی اجتماعی» را چگونه ارزیابی می‌کند؟ ۳ـ چه طرحی برای پایان «نفت‌خوری» دارد؟ ۴ـ با #زندانیان مظلوم سیاسی ـ امنیتی چه خواهد کرد و در
